Tag: tax

Chr. Karayiannas & Son Developers v. Υπουργείο Οικονομικών Φ.Π.Α: Case 1407/11

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

(Υπóθεση Αρ. 1407/2011)

20 Μαρτίου, 2015

[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

CHR. KARAYIANNAS & SONS DEVELOPERS  LTD
KARAYIANNAS SHOPPING PLAZA,

Αιτητές, 

ν.

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ/Ή ΤΜΗΜΑΤΟΣ
ΤΕΛΩΝΕΙΩΝ ΚΑΙ/΄Η ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΕΦΟΡΟΥ
ΦΟΡΟΥ ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΑΞΙΑΣ,

 

Καθ’ων η αίτηση. 

Α. Κλαίδη (κα), για τους Αιτητές.
Ε. Καρακάννα (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ’ων η αίτηση.

Α Π Ο Φ Α Σ Η

ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Οι αιτητές, ως επιχειρηματίες ανάπτυξης γης, δραστηριοποιούνται σε ιδιόκτητα τεμάχια ή σ’ άλλα που αποτελούν αντικείμενο αγοράς από τρίτα πρόσωπα, με τη μέθοδο της αντιπαροχής.

Σε διενεργηθέντα έλεγχο από Λειτουργούς του Εφόρου Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, στα γραφεία των αιτητών, που διεξήχθη από το Σεπτέμβριο του 2010 μέχρι τον Οκτώβριο του 2011 και εξετάστηκαν οι φορολογικές περίοδοι από την 1η Μαΐου 2006 μέχρι 30 Νοεμβρίου 2010, διαπιστώθηκε ότι, οι αιτητές δεν απέδωσαν ΦΠΑ (Φόρο Εκροών) για συναλλαγές που αφορούσαν πωλήσεις κατοικιών και διαμερισμάτων, όπως επίσης και εργολαβικές εργασίες ανέγερσης κατοικιών.

Ταυτοχρόνως διαπιστώθηκε ότι οι αιτητές είχαν διεκδικήσει, λανθασμένα, φόρο εισροών.

Συγκεκριμένα διαπιστώθηκε ότι: 

Α. Παράλειψη απόδοσης φόρου εκροών.

  1. Για την κατοικία Α34, στο συγκρότημα ANDRIANI, ο τρόπος αποπληρωμής του τιμήματος ήταν, η καταβολή χρηματικού ποσού και ανταλλαγή ακίνητης ιδιοκτησίας. Οι αιτητές είχαν καταβάλει φόρο εκροών, μόνο για τη χρηματική αντιπαροχή χωρίς ν’ αποδώσουν φόρο εκροών για την ανταλλαγή της ακίνητης ιδιοκτησίας. Το ύψος του φόρου εκροών ανήρχετο σε €22.286,09.
  1. Η κατοικία αρ. 2 στο συγκρότημα AMASIS, πωλήθηκε στα πλαίσια διακανονισμού με άλλη εταιρεία. Τέθηκε στη διάθεση του τελικού ιδιοκτήτη τον Ιούλιο του 2010 και δεν καταβλήθηκε από τους αιτητές ο φόρος εκροών για ολόκληρο το ποσό.
  1. Οι αιτητές παρέλειψαν να αποδώσουν φόρο εκροών, για το υπόλοιπο ποσό 20 κατοικιών τις οποίες παρέδωσαν πριν την τελική εξόφληση. Κρίθηκε δε από τους καθ’ων η αίτηση ως ημερομηνία παράδοσης, η ημερομηνία της πρώτης κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος.
  1. Οι αιτητές παρέλειψαν να αποδώσουν φόρο εκροών για το κόστος ανέγερσης κατοικίας στο συγκρότημα BANA.
  1. Οι αιτητές, σύμφωνα με τις πρόνοιες συμφωνίας αντιπαροχής θα παραχωρούσαν 20 κατοικίες στους ιδιοκτήτες της γης. Οι έξι από αυτές είχαν ολοκληρωθεί, 11 ήταν ημιτελείς και τρεις δεν είχαν κατασκευαστεί. Οι καθ’ων η αίτηση έκριναν ότι, η αξία της αντιπαροχής ήταν ίση με την αξία του ήδη μεταβιβασθέντος, από τους ιδιοκτήτες γης προς τους αιτητές, μεριδίου, καθορίζοντας ως φορολογικό σημείο την ημερομηνία μεταβίβασης του εν λόγω μεριδίου στους αιτητές, οι οποίοι παρέλειψαν να αποδώσουν τον φόρο εκροών που αντιστοιχούσε στην εν λόγω αντιπαροχή.
  1. Οι αιτητές παρέλειψαν να αποδώσουν φόρο εκροών για την πώληση του διαμερίσματος D21 στο συγκρότημα KING EVAGORAS στο Παραλίμνι.
  1. Σύμφωνα με τις πρόνοιες της συμφωνίας για ανέγερση του συγκροτήματος GEORGIA στη Λευκωσία, θα παραχωρούνταν τέσσερα διαμερίσματα στους ιδιοκτήτες της γης. Οι καθ’ων η αίτηση, έκριναν, ότι, ενόψει του γεγονότος της υπό εξέλιξη ανέγερσης του συγκροτήματος, η αξία της αντιπαροχής ήταν ίση με την αξία της γης που μεταβιβάστηκε στους αιτητές και ως φορολογικό σημείο κρίθηκε η ημερομηνία μεταβίβασης στο Κτηματολόγιο. Υπολογίστηκε ο φόρος εκροών, που αντιστοιχούσε στην πιο πάνω αντιπαροχή, τον οποίο οι αιτητές παρέλειψαν να αποδώσουν.
  1. Οι αιτητές δεν απέδωσαν φόρο εκροών αναφορικά με το συγκρότημα SALAMINA στο Φρέναρος στο οποίο έγινε ανταλλαγή τεμαχίου.

Β. Εσφαλμένη διεκδίκηση φόρου εισροών.

  1. Οι αιτητές εσφαλμένα διεκδίκησαν φόρο εισροών για τιμολόγια για τα οποία δεν παραχωρείτο δικαίωμα έκπτωσης φόρου.
  1. Διεκδίκησαν φόρο εισροών, για το συγκρότημα KING EVAGORAS, το συγκρότημα KING MENELAOS και AMASIS για τα οποία υπήρχε εξαιρούμενη ανάπτυξη προς την οποία δεν παραχωρείται δικαίωμα έκπτωσης φόρου.

Έχοντας υπόψη τις πιο πάνω διαπιστώσεις, κρίθηκε από τον Έφορο ΦΠΑ ότι, οι φορολογικές δηλώσεις που υποβλήθηκαν από τους  αιτητές για την περίοδο 1η Μαΐου 2006 μέχρι 30 Νοεμβρίου 2010 ήταν ελλιπείς και/ή περιείχαν σφάλματα. Ενόψει τούτου, προχώρησε σε βεβαίωση φόρου με βάση το άρθρο 49 του περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμου του 2000. Οι αιτητές ενημερώθηκαν για το θέμα αυτό με επιστολή ημερ. 10 Οκτωβρίου 2011, στην οποία περιέχετο και η βεβαίωση φόρου ύψους €558.013,31.

Οι αιτητές πρόβαλαν ότι η εν λόγω βεβαίωση φόρου ήταν αποτέλεσμα εσφαλμένης εφαρμογής του Νόμου και ελλιπούς έρευνας λαμβάνοντας υπόψη ότι οι καθ’ων η αίτηση παραγνώρισαν ουσιώδη στοιχεία που τους είχαν υποβληθεί.

Κατοικία αρ. 34 στο συγκρότημα ANDRIANI

Αναφορικά με την εν λόγω κατοικία, οι αιτητές εισηγήθηκαν ότι οι καθ΄ων η αίτηση εσφαλμένα δεν έλαβαν υπόψη τους ότι, το ποσό της πώλησης συμπεριλάμβανε και ΦΠΑ. Αντιθέτως, οι καθ΄ων η αίτηση ισχυρίζονται ότι κατά τον υπολογισμό του φόρου εκροών είχαν λάβει υπόψη τους ότι στο ποσό της αντιπαροχής συμπεριλαμβανόταν και ΦΠΑ και γι’ αυτό είχαν προβεί στον υπολογισμό με εσωτερική υφαίρεση, πράξη με την οποία υπολογίζεται ο ΦΠΑ που περιλαμβάνεται στην αντιπαροχή για την απόκτηση ενός αγαθού ή περιουσίας που επιβαρύνθηκε με ΦΠΑ.

Το τίμημα πώλησης ήταν €281.919,00. Ο τρόπος αποπληρωμής είχε προσδιοριστεί ως ακολούθως: Καταβολή χρηματικού ποσού €111.059 και το υπόλοιπο του τιμήματος συμφωνήθηκε όπως αποτελέσει το αντικείμενο ανταλλαγής ακίνητης ιδιοκτησίας ύψους €170.860. Ο φόρος εκροών που οφείλετο, σύμφωνα με τους υπολογισμούς των καθ’ων η αίτηση ήταν €22.296,09 (€170.860 Χ 15/115).

Σε συνάρτηση με τον προβληθέντα ισχυρισμό της αιτήτριας ότι οι καθ’ων η αίτηση δεν έλαβαν υπόψη ότι το ποσό της πώλησης περιλάμβανε και ΦΠΑ, κρίνω ότι δεν ευσταθεί. Στην επιστολή ημερ. 10 Οκτωβρίου 2011 γίνεται αναφορά στο ποσό των €281.919 και για το ΦΠΑ. Με αυτό το δεδομένο οι καθ’ων η αίτηση είχαν προβεί στη συγκεκριμένη πράξη υπολογισμού του φόρου εκροών.

Δεδομένης της φύσης του ΦΠΑ ως αυτοβεβαιούμενου φόρου, η βεβαίωση και πληρωμή του, αποτελεί ευθύνη του επιχειρηματία. (Δημοκρατία ν. Tyrimos Tavern Restaurant Ltd (2000) 3 Α.Α.Δ. 679).

Σύμφωνα με το άρθρο 49(1) του περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμου του 2000 (95(Ι)/2000) (ο “Νόμος”). 

̎49.—(1) Όταν οποιοδήποτε πρόσωπο παραλείψει να υποβάλει οποιεσδήποτε φορολογικές δηλώσεις που απαιτούνται δυνάμει του παρόντος Νόμου (ή δυνάμει οποιασδήποτε διάταξης που καταργήθηκε με τον παρόντα Νόμο) ή να τηρήσει οποιαδήποτε έγγραφα και να παράσχει τις διευκολύνσεις τις απαραίτητες για να επαληθευτούν τέτοιες δηλώσεις ή όταν ο Έφορος κρίνει ότι τέτοιες δηλώσεις είναι ελλιπείς ή ανακριβείς, ο Έφορος δύναται να βεβαιώσει κατά την καλύτερη κρίση του το ποσό του Φ.Π.Α. που είναι οφειλόμενο από αυτό το πρόσωπο και να γνωστοποιήσει το ποσό στο πρόσωπο αυτό.”

Διαπιστωθέντων λαθών στις φορολογικές δηλώσεις ο Έφορος έχει υποχρέωση να προβεί καλόπιστα, και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, στη βεβαίωση φόρου.

Το κατά πόσο, ο Έφορος ΦΠΑ, χρησιμοποίησε, κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο την κρίση του, είναι ζήτημα πραγματικό που εξετάζεται στα πλαίσια της συγκεκριμένης φορολογικής διαφοράς. Η επί τούτου σχετική απόφαση δεν ανατρέπεται αν, μέσα στα πλαίσια του Νόμου, ήταν ευλόγως επιτρεπτή.

Το πιο κάτω απόσπασμα από την Kokos Athanasiou Motors Ltd v. Δημοκρατίας (2000) 3 Α.Α.Δ. 21, είναι σχετικό:

“Ο μόνος περιορισμός που τίθεται στον Έφορο είναι να προβεί στην πράξη υπολογισμού του οφειλόμενου φόρου χρησιμοποιώντας “κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο την κρίση του”. Παρέχεται διακριτική ευχέρεια στον Έφορο να επιλέξει τη μέθοδο υπολογισμού του φόρου με βάση βέβαια τα στοιχεία τα οποία έχει ενώπιόν του. 

Καθοδήγηση ως προς την ερμηνεία του όρου “κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο την κρίση του” μπορούμε να αντλήσουμε από την αγγλική νομολογία επί του θέματος και ειδικότερα από τις αυθεντίες:Van Boeckel (πιο πάνω) και Argosy v. Inland Revenue Commissioner [1971] 1 W.L.R. 514. 

Σύμφωνα με την Van Boeckel “αυτό που προϋποθέτουν οι λέξεις της διάταξης είναι ότι ο Έφορος θα εξετάσει δίκαια όλο το υλικό που τέθηκε ενώπιόν του και να καταλήξει σε απόφαση η οποία είναι εύλογη και όχι αυθαίρετη ως προς το ποσό του οφειλόμενου φόρου. Από τη στιγμή που υπάρχει κάποιο υλικό που ο Έφορος μπορεί εύλογα να ενεργήσει δεν απαιτείται από αυτόν να προβεί σε διεξαγωγή έρευνας η οποία μπορεί να έχει ή να μην έχει σαν αποτέλεσμα την προσαγωγή περαιτέρω υλικού ενώπιόν του.”.

Η παρεχόμενη εξουσία προς τον Έφορο, αναφορικά με τον τρόπο υπολογισμού του φόρου, είναι ευρεία. Στην Υπ. Αρ. 303/2003, Vasilis Christodoulou Snacks Ltd v. Δημοκρατίας, ημερ.                  7 Ιουνίου 2004, αναφέρεται:

“Σε τέτοιου είδους υποθέσεις, αναγνωρίζεται στον Έφορο ευχέρεια επιλογής της μεθόδου υπολογισμού με βάση τα στοιχεία που έχει ενώπιον του. Αν με βάση το υλικό που έχει ενώπιόν του ο Έφορος εύλογα μπορεί να ενεργήσει, δεν απαιτείται να προβεί στη διεξαγωγή περαιτέρω έρευνας. Ακολουθείται διαδικασία πιθανολόγησης σε σχέση με το ποσό της υποχρέωσης. Οι πιο πάνω αρχές πηγάζουν τόσο από την αγγλική νομολογία όσο και από δικές μας αποφάσεις. (Θεοδοσίου ν. Δημοκρατίας, υποθ. αρ. 75/94 ημερ. 13.6.96, Argosy v. Inland Revenue Commissioner(1971) 1 W.L.R. 514.” 

Κατά το στάδιο των διευκρινίσεων προβλήθηκε από τους αιτητές            ότι, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι το ακίνητο παρέμεινε εγγεγραμμένο στο όνομα της ιδιοκτήτριας της γης, δεν θα μπορούσε να επιβληθεί ΦΠΑ. Οι καθ’ων η αίτηση έλαβαν ως φορολογικό σημείο για σκοπούς ΦΠΑ, “την ημερομηνία κατά την οποία η εν λόγω κατοικία περιήλθε στην κατοχή του ιδιοκτήτη της αφού υπήρχε ουσιαστική κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος με βάση τις πληροφορίες που λήφθηκαν από ΑΗΚ”. 

Η διαφορά μεταξύ των αιτητών και των καθ’ων η αίτηση έγκειται ουσιαστικώς, στο χρόνο παράδοσης της κατοικίας, για φορολογικούς σκοπούς.

Τα άρθρα 5(1) και 7(1) του Νόμου, καθορίζουν πότε επιβάλλεται ΦΠΑ σε παράδοση αγαθών ή παροχής υπηρεσιών.

Το άρθρο 5(1) προβλέπει ότι: 

“1) Φόρος προστιθέμενης αξίας επιβάλλεται, σύμφωνα με τις

διατάξεις του παρόντος Νόμου— 

(α) Επί της παράδοσης αγαθών και της παροχής υπηρεσιών στο εσωτερικό της Δημοκρατίας (συμπεριλαμβανομένου οτιδήποτε θεωρείται ως τέτοια συναλλαγή)·”

και

Το άρθρο 7(1) αναφέρει ότι: 

“Φ.Π.Α. επιβάλλεται επί οποιασδήποτε παράδοσης αγαθών ή παροχής υπηρεσιών που πραγματοποιείται στο εσωτερικό της Δημοκρατίας, όταν είναι φορολογητέα συναλλαγή που πραγματοποιείται από υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο μέσα στα πλαίσια ή για προώθηση οποιασδήποτε επιχείρησης που ασκεί.”

Το τι αποτελεί “παράδοση” προσδιορίζεται στο άρθρο 3 του Δευτέρου Παραρτήματος το οποίο αναφέρει ότι:

“Αποτελούν παράδοση αγαθών— 

(α) Η μεταβίβαση ακίνητης ιδιοκτησίας·

(β) η μεταβίβαση εξ αδιαιρέτου ιδανικής μερίδας επί ακίνητης ιδιοκτησίας·

(γ) η μεταβίβαση της κατοχής ακίνητης ιδιοκτησίας—

(i) δυνάμει σύμβασης ή συμφωνίας πώλησής της, ή

(ii) δυνάμει συμφωνίας που ρητά προβλέπει ότι θα μεταβιβαστεί και η ακίνητη ιδιοκτησία σε κάποιο χρόνο στο μέλλον.” 

Αναφορικά με το χρόνο παράδοσης και πότε θεωρείται ότι γίνεται, σχετικό είναι το άρθρο 9 του Νόμου, που προβλέπει:

“9.—(1) Οι διατάξεις του παρόντος άρθρου εφαρμόζονται τηρουμένων των διατάξεων των άρθρων 13Β και 13Γ για να καθορίζεται ο χρόνος που μια παράδοση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών θεωρείται ότι λαμβάνει χώρα για τους σκοπούς επιβολής του Φ.Π.Α.

(2) Τηρουμένων των διατάξεων των εδαφίων (4) μέχρι (14) πιο κάτω, μια παράδοση αγαθών θεωρείται ότι λαμβάνει χώρα—

………

(β) αν τα αγαθά δεν πρόκειται να μεταφερθούν, κατά το χρόνο που τίθενται στη διάθεση του προσώπου προς το οποίο παραδίδονται.” 

Η συμφωνία μεταξύ αιτητών και ιδιοκτήτριας της γης, πρόβλεπε για ανταλλαγή της γης με την οικία. Η μεταβίβαση θα λάμβανε χώρα σε μεταγενέστερο στάδιο. Το γεγονός ότι το κτήμα παρέμενε επ’ ονόματι της ιδιοκτήτριας, τούτο δεν εξυπακούει ότι η κατοικία δεν παραδόθηκε στους αιτητές.

Σε έρευνα στην οποία προέβηκαν οι καθ’ων η αίτηση διαπιστώθηκε ότι, ουσιαστική κατανάλωση ρεύματος έγινε και ορθώς κρίθηκε ότι η εν λόγω κατοικία περιήλθε στην κατοχή του αγοραστή της, συνεπώς  υπήρξε παράδοση με βάση τις πρόνοιες του Νόμου. Τούτου δοθέντος, ορθώς κρίθηκε ότι η ημερομηνία έναρξης της κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος, ως η ημερομηνία καθορισμού της επιβολής φόρου εκροών.

Κατοικία αρ. 2 στο συγκρότημα AMASIS

Αναφορικά με την εν λόγω κατοικία και τα οφειλόμενα υπόλοιπα από την πώληση 20 κατοικιών, οι αιτητές επανέλαβαν και πάλι τον ισχυρισμό ότι οι καθ’ων η αίτηση δεν έλαβαν υπόψη ότι στο οφειλόμενο ποσό συμπεριλήφθηκε ΦΠΑ. Ο υπολογισμός του φόρου εκροών, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, έγινε με εσωτερική υφαίρεση, χρησιμοποιώντας το συντελεστή 115%. Από αυτό συνεπάγεται ότι           οι καθ’ων η αίτηση χρησιμοποίησαν τη μέθοδο υπολογισμού στηριζόμενοι στη βάση του ότι, το οφειλόμενο ποσό συμπεριλάμβανε ΦΠΑ. Τέτοιος υπολογισμός βρίσκεται εντός του πλαισίου της διακριτικής ευχέρειας του Εφόρου.

Περαιτέρω, για τις 20 κατοικίες, προβλήθηκε ότι οι καθ’ων η αίτηση, εσφαλμένα θεώρησαν ότι υπήρχε παράδοση, στηριζόμενοι σε στοιχεία της ΑΗΚ, λόγω κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος. Στην απαντητική τους αγόρευση, οι αιτητές ισχυρίστηκαν ότι, τα πιο πάνω στοιχεία αφορούσαν κατοικίες άλλες από τις επίδικες και επισύναψαν προς τούτο στοιχεία από την ΑΗΚ.

Κατ’ αρχήν πρέπει να σημειώσω ότι, κατά το στάδιο των αγορεύσεων, δεν είναι επιτρεπτό να προσάγεται μαρτυρία. Εν πάση, όμως, περιπτώσει, τα επισυναφθέντα έγγραφα δεν αποδεικνύουν τα όσα πρόβαλαν οι αιτητές, καθότι δεν καταδεικνύεται ότι πρόκειται για άλλες κατοικίες. Στο διοικητικό φάκελο (τεκμήριο 1) υπάρχουν τα παραρτήματα 15-19 στα οποία αναφέρονται οι 20 κατοικίες που λήφθηκαν υπόψη και η έρευνα που διεξήγαγαν οι καθ’ων η αίτηση.

Δοθέντος ότι, υπήρχε παράδοση, όπως έχω αναλύσει πιο πάνω, η επιβολή του φόρου ήταν εντός του πλαισίου του Νόμου.

Κατοικία στο συγκρότημα ΒΑΝΑ

Με βάση τις πρόνοιες της συμφωνίας αντιπαροχής των ιδιοκτητών με τους ιδιοκτήτες γης, παραχωρήθηκαν δύο κατοικίες και οι αιτητές ανέλαβαν να ανεγείρουν μια κατοικία σε τεμάχιο των ιδιοκτητών στο συγκρότημα ΒΑΝΑ. Οι ιδιοκτήτες είχαν παραχωρήσει τη γη, για ανέγερση του συγκροτήματος STONE MEADOWS. Οι καθ’ων η αίτηση προέβηκαν σε υπολογισμό των υπηρεσιών ανέγερσης και του αντίστοιχου φόρου εκροών. Ο Έφορος υπολογίζει το φόρο, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, χρησιμοποιώντας κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο την κρίση του και δεν έχω διαπιστώσει οτιδήποτε το οποίο να δεικνύει ότι ο εν λόγω υπολογισμός δεν ήταν εύλογος. Σημειώνω περαιτέρω ότι, δεν προβλήθηκε οποιοσδήποτε ισχυρισμός αναφορικά με τη συναλλαγή αυτή. 

Συγκρότημα ANDRIANI (BLOCK I&II)

Προβλήθηκε από τους αιτητές ότι εσφαλμένα επιβλήθηκε φόρος εκροών για 20 κατοικίες στο πιο πάνω συγκρότημα, έχοντας υπόψη ότι οι κατοικίες αυτές θα παραχωρούντο στους ιδιοκτήτες δυνάμει συμφωνίας αντιπαροχής. Όπως αναφέρθηκε στις διευκρινίσεις ο αριθμός των κατοικιών ήταν 17 και όχι 20. Σύμφωνα με το παράρτημα 19γ, όντως, υπάρχει κάποια διαφορά, ως προς τέσσερις κατοικίες (αρ. 2,3,4,5) οι οποίες είχαν συμφωνηθεί να δοθούν και στους δυο ιδιοκτήτες της γης. Αυτό, όμως, δεν θεωρώ ότι επηρεάζει την αξία της αντιπαροχής, εφόσον αυτή υπολογίστηκε με βάση την αξία του μεριδίου που δόθηκε ως αντιπαροχή.

Οι καθ’ων η αίτηση διαπίστωσαν ότι είχαν ολοκληρωθεί έξι κατοικίες, 22 ήταν ημιτελείς και τρεις δεν είχαν εκτελεστεί. Κρίθηκε, από πλευράς Εφόρου, ότι, η αξία της αντιπαροχής ήταν ίση με την αξία της γης που μεταβιβάστηκε προς τους αιτητές από τους αρχικούς ιδιοκτήτες. Τούτο έγινε με βάση τη δηλωθείσα αξία στο Κτηματολόγιο. Ως φορολογικό σημείο καθορίστηκε η ημερομηνία μεταβίβασης στο Κτηματολόγιο.

Το άρθρο 14(3) του Νόμου προβλέπει ότι:

“Αν η συναλλαγή πραγματοποιείται έναντι αντιπαροχής μη χρηματικής ή μη εξ ολοκλήρου χρηματικής, η αξία της λαμβάνεται ότι είναι τόσο χρηματικό ποσό όσο, με την πρόσθεση του επιβλητέου Φ.Π.Α., είναι αντίστοιχο προς την αντιπαροχή“. 

Οι καθ’ων η αίτηση στη βάση της Ερμηνευτικής εγκυκλίου 105 θεώρησαν ότι η αξία της αντιπαροχής ήταν ίση με την αξία του μεριδίου της γης που τους μεταβιβάστηκε. Η πιο πάνω προσέγγιση ήταν εύλογη και δεν παρέχεται πεδίο επέμβασης.

Αναφορικά με το χρόνο παροχής των υπηρεσιών, το άρθρο 9(4) του Νόμου προβλέπει ότι αν η πληρωμή έγινε, πριν την παράδοση των αγαθών, τότε η παροχή θεωρείται ότι λαμβάνει χώρα κατά το χρόνο που λαμβάνεται η πληρωμή. Στην υπό κρίση περίπτωση η πληρωμή ήταν υπό μορφή μεταβίβασης της γης. Συνεπώς ορθά θεωρήθηκε ως φορολογητέο σημείο ο χρόνος μεταβίβασης της ακίνητης ιδιοκτησίας.

Τα όσα αναφέρει η αιτήτρια, περί εξαιρούμενης συναλλαγής, δεν τυγχάνουν εφαρμογής μετά την τροποποίηση του Νόμου το 2004. Ο φόρος που είχε επιβληθεί δεν αφορούσε την παράδοση της γης, η οποία είναι εξαιρούμενη συναλλαγή, αλλά την παροχή υπηρεσιών ανέγερσης των κατοικιών. Ούτε και τα όσα ισχυρίζεται η αιτήτρια αναφορικά με τα έγγραφα αρ 335-339 του παραρτήματος 2                          (συμφωνίες πώλησης), έχουν σχέση με την επιβολή του φόρου, καθότι τούτα δεν λήφθηκαν υπόψη από τους καθ’ων η αίτηση

Διαμέρισμα D21, συγκρότημα KING EVAGORAS

Επιβλήθηκε από τους καθ’ων η αίτηση φόρος εκροών για την πώληση του πιο πάνω διαμερίσματος. Η τιμή πωλήσεως ήταν €126.500 και ο φόρος εκροών ήταν €16.500. Από το εν λόγω ποσό αφαιρέθηκε το ποσό των €2.608,70, το οποίο πληρώθηκε μεταγενέστερα από τον ιδιοκτήτη της κατοικίας. Παρόλο που οι αιτητές δεν προβάλλουν οτιδήποτε συγκεκριμένο, για την εν λόγω επιβολή, θεωρώ ότι ο Έφορος, εφαρμόζοντας ορθά, τις πρόνοιες του Νόμου προέβηκε στο σχετικό υπολογισμό με βάση τα στοιχεία που είχε.

Διαμερίσματα στο συγκρότημα GEORGIA

Οι καθ’ων η αίτηση επέβαλαν φόρο εκροών για την ανέγερση τεσσάρων διαμερισμάτων στο πιο πάνω συγκρότημα. Τα εν λόγω διαμερίσματα είχαν παραχωρηθεί δυνάμει συμφωνίας αντιπαροχής. Η αξία της αντιπαροχής κρίθηκε ότι, ήταν ίση με την αξία της γης που μεταβιβάστηκε από τον ιδιοκτήτη της γης προς τους αιτητές. Καθορίστηκε, επίσης, ως η ημερομηνία μεταβίβασης, για σκοπούς φορολογίας. Σε σχέση με την αξία της αντιπαροχής και τον χρόνο υπολογισμού της, επαναλαμβάνω και υιοθετώ όσα ανέφερα πιο πάνω.

Οι αιτητές εισηγήθηκαν ότι δεν λήφθηκαν υπόψη τα έξοδα μελέτης για τα αρχιτεκτονικά σχέδια, καθώς και άλλες δαπάνες για την ανέγερση των εν λόγω διαμερισμάτων. Οι όποιες δαπάνες έγιναν δεν αποτελούν μέρος της αντιπαροχής και δεν υπολογίζονται. Αυτό αποτελεί θέμα έκπτωσης φόρου. Οι αιτητές είχαν δικαίωμα να υποβάλουν αίτημα, προσκομίζοντας τα απαραίτητα στοιχεία, για διεκδίκηση έκπτωσης.

Κατοικία αρ. 13, συγκρότημα SALAMINA

Επιβλήθηκε επίσης φόρος αναφορικά με την ανταλλαγή της πιο πάνω κατοικίας. “Ανταλλαγή” – “exchange” είναι η αμοιβαία μεταβίβαση ιδιοκτησίας.

Στη βάση των στοιχείων που συνέλεξαν οι καθ’ων η αίτηση από το Κτηματολόγιο διαπιστώθηκε ότι έγινε ανταλλαγή γης για το ποσό των €310.000 και αφορούσε την πιο πάνω κατοικία. Οι αιτητές επαναλαμβάνουν και εδώ ότι, οι καθ’ων η αίτηση δεν υπολόγισαν την έκπτωση φόρου εισροών επί των τιμολογίων αναφορικά με τις αρχιτεκτονικές υπηρεσίες. Όπως ανέφερα πιο πάνω η έκπτωση φόρου δεν υπολογίζεται στην κάθε συναλλαγή.

Φόρος εισροών.

Οι καθ’ων η αίτηση, κατά το διενεργηθέντα έλεγχο, διαπίστωσαν ότι οι αιτητές εσφαλμένα διεκδίκησαν δικαίωμα έκπτωσης φόρου σε σχέση με δυο τιμολόγια. Δεν παρουσιάστηκε οποιαδήποτε στοιχείο το οποίο να αποδεικνύει ότι η πιο πάνω διαπίστωση ήταν εσφαλμένη.

Επίσης διαπιστώθηκε ότι είχε διεκδικηθεί φόρος εισροών σε σχέση με την αγορά κλιματιστικών για καταστήματα που ενοικιάζοντο. Τέλος, οι καθ’ων η αίτηση κατά τον έλεγχο τους διαπίστωσαν ότι οι αιτητές είχαν διεκδικήσει φόρο εισροών για την ανέγερση του συγκροτήματος KING EVAGORAS, KING MENELAOS και ΑMASIS, ενώ μέρος των διαμερισμάτων είχαν ενοικιαστεί.

Το άρθρο 21 του Nόμου προνοεί ότι, πρόσωπα υποκείμενα σε ΦΠΑ δικαιούνται να εκπέσουν το ποσό του φόρου εισροών από φορολογητέες συναλλαγές. Το άρθρο 7(2) του Νόμουπροκαθορίζει ως φορολογητέα συναλλαγή, κάθε παράδοση αγαθών ή υπηρεσιών, η οποία δεν είναι εξαιρούμενη συναλλαγή.

Σύμφωνα με το άρθρο 1 του Όγδοου Παραρτήματος η μίσθωση ακίνητης ιδιοκτησίας αποτελεί εξαιρούμενη συναλλαγή.

Συνεπώς, οι καθ’ων η αίτηση ορθώς δεν αποδέχτηκαν τη διεκδίκηση του φόρου εισροών που υποβλήθηκε από τους αιτητές εφόσον αυτή αφορούσε εξαιρούμενη συναλλαγή. (Υπ. Αρ. 218/2008,Jacomino Enterprises Ltd ν. Δημοκρατίας, ημερ. 5 Μαρτίου 2010).

Στην περίπτωση διεκδίκησης έκπτωσης φόρου οι διατάξεις του Νόμου ερμηνεύονται στενά.

Στην Υπ. Αρ. 50/2008, St. George Hotel Enterprises Ltd ν. Δημοκρατίας, ημερ. 29 Μαρτίου 2010 αναφέρθηκαν τα πιο κάτω με τα οποία συμφωνώ:

“Η επίκληση από την αιτήτρια νομολογίας που αναφέρει ότι οι φορολογικοί νόμοι όταν επιβάλλουν φόρο πρέπει να ερμηνεύονται αυστηρά και σε περίπτωση αμφιβολίας αυτή αποφασίζεται υπέρ του πολίτη, είναι ορθή. Όμως εκεί που ο φορολογούμενος ζητά έκπτωση και/ή απαλλαγή φόρου, τότε οι σχετικές νομοθετικές πρόνοιες ερμηνεύονται αυστηρά εναντίον του φορολογούμενου (βλ. μεταξύ άλλων Μάτσης ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 404, 408 με αναφορά και σε προηγούμενη νομολογία). Παρατίθεται εκεί και το ακόλουθο απόσπασμα από το σύγγραμμα Μ.Δ. Στασινόπουλος «Μαθήματα Διοικητικού Διοικητικού Δικαίου» 3η έκδοση, 1966, σελ. 246: 

«Στενή ερμηνεία επιβάλλεται αναμφιβόλως εις τας διατάξεις, αίτινες θεσπίζουν φορολογικάς απαλλαγάς ή εξαιρέσεις, διότι η φορολογική εξαίρεσις ή απαλλαγή, αποτελεί παρέκκλισιν από τον κανόνα της καθολικότητος του φόρου και άρα αι θεσπίζουσαι εξαιρέσεις ή απαλλαγάς διατάξεις είναι διατάξεις εξαιρετικαί, αι δε εξαιρετικής φύσεως διατάξεις, συμφώνως προς γενικούς ερμηνευτικούς κανόνας, δέον να ερμηνεύωνται στενώς̎.

Με γνώμονα τα πιο πάνω βρίσκω ότι η έρευνα στην οποία είχαν προβεί οι καθ’ων η αίτηση ήταν, υπό τις περιστάσεις, η δέουσα και αναλυτική η εξήγηση της συγκεκριμένης κατάληξης τους.

Δεν διαπιστώνεται οποιαδήποτε πλάνη, ώστε να δικαιολογείται επέμβαση του Δικαστηρίου, το οποίο, όπως νομολογιακά καθορίστηκε, δεν μπορεί να εξετάσει και να επέμβει στην ουσιαστική κρίση της διοίκησης – (βλ. Γεωργιάδης ν. Εφόρου Φόρου Εισοδήματος (2000) 3 Α.Α.Δ. 106). 

Με γνώμονα τα πιο πάνω η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Ποσό €1200 έξοδα επιδικάζονται υπέρ των καθ’ων η αίτηση και εναντίον των αιτητών.

Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ,

Δ.

Source

Cyprus top 50 tax laggards

By George Psyllides

Fifty people and companies, including developers and football clubs, owe the state over €163 million in taxes it emerged on Monday, following the leak of a confidential finance ministry list submitted to parliament.

The list includes first division clubs, developers, hoteliers and other businesses that owe the state between €1.5 million and €14.7 million – the highest amount.

The state has filed lawsuits against most and has made collection arrangements with others. Restrictions have also been placed on immovable property.

Nicosia football clubs Omonia and APOEL owe around €7 million and €6 million respectively. AEL of Limassol and Anorthosis Famagusta owe €2.2 million and €3.1 million respectively. The list includes a second entry for Anorthosis, which owes €2.4 million. All the clubs have made arrangements with the state for repayment of the amounts.

The state has also filed a lawsuit against APOEL and restrictions have been placed on property.

Included in the list is NK Shacolas Group LTD, which owes €6.8 million, Miltiades Neophytou LTD, €5.7 million, Athienitis developers, €4.2 million, Giovani developers, €3.6 million, Venus Rock Estates, €2 million, Aristo developers, €1.8 million, Pafilia, €1.7 million, and Christophoros Karayiannas and Son Ltd, €1.5 million.

The list does not include amounts which have been appealed nor the names of individuals and companies who have gone bankrupt or are under administration.

It was submitted after Green party MP Giorgos Perdikis accused Finance Minister Harris Georgiades of providing cover to tax evaders.

Perdikis had asked for the names of the people and companies who owed the most to the tax department.

Georgiades said it was a matter of confidentiality, clearly stipulated in tax legislation.

“Fully respecting the right of every MP to exercise critic, I consider the references unfair and excessive, especially when restrictions arise from legal provisions that parliament has passed,” Georgiades said in a letter accompanying the list.

Confidentiality can be lifted for reasons of public interest, the minister said, but the tax commissioner decided no such reason existed in relation with the MP’s request.

However, the law also afforded the minister the power to have the final say and allows him to give the list to the house president, exclusively for parliamentary oversight reasons, with the proviso that it would be handled confidentially and its publication would be avoided so as not to hurt public trust.

Link to the list [Greek only] here: lista.pdf

1. R.X. Processing 14, 747,554
2. Mediterranean Holiday Res LTD 9, 750, 222
3. Omonia Football Club 7, 034, 885
4. N. K. Shacolas-Holdings LTD 6, 855, 827
5. APOEL Football club LTD 6, 151, 892
6. Firmworth Finance and Investments LTD 6, 088, 894
7. C.N.H. Ependysis Axias LTD 5, 888, 806
8. Miltiades Neophytou C. E. & Developers 5, 753, 877
9. Chacholis Developers LTD 5, 904, 677
10. K. Athienitis Con. Devel. Public Ltd 4, 217, 999
11. A.C.L.N. LTD 3, 994, 818
12. Tauler Consultants LTD 3, 939, 268
13. Giovani Developers LTD 3,650, 016
14. Renos Hadjioannou Farm LTD 3, 600, 533
15. Kofinou Abbatoir 3,196, 216
16. Anorthosis Football Club 3, 146, 394
17. Olveron Investments LTD 2, 876, 969
18. Suphire Securities and Fin. Serv. LTD 2, 587, 647
19. Michalis D. Zavos Investments LTD 2, 546, 936
20. C.T. Tobacco LTD 2, 505, 596
21. Kleanthis Savva Developers LTD 2, 457, 988
22. Anorthosis Ammochostos Football Club 2, 456,042
23. Paphos Mediterran Hotels LTD 2, 398, 537
24. Oikonomou Georgios 2, 386, 926
25. CYEMS CO LTD 2, 351, 329
26. Cyproperties Constructions LTD 2, 293, 585
27. AEL Football Club 2, 290, 948
28. Lagos Vaggelis 2, 230, 708
29. Makrides Zacharias 2, 222, 618
30. Marzen Holdings Company LTD 2, 217, 942
31. Sigma –Severis & Athienitis Secu. LTD 2, 182,032
32. Chacholis Development Operations LTD 2,177, 463
33. UNISYS World Trade Inc. 2, 152, 279
34. Zaquato LTD 2, 120, 367
35. Venus Rock Estates LTD 2, 068, 281
36. Global Value PLC 1, 937, 586
37. Transport Investments Holdings LTD 1, 929, 109
38 Omikron Bookmakers LTD 1, 928, 299
39. Panos Eliades LTD 1, 922, 292
40. A. & E. Transport LTD 1,910, 685
41. Aristo Developments 1, 835, 170
42. Starcloud Management LTD 1, 786, 978
43. Alexandros Demetriou & Sons LTD 1, 755, 027
44. Pafilia Property Developers LTD 1, 747, 434
45. W Investments LTD 1, 740, 771
46. M.K. Digital World (Cyprus) LTD 1, 735, 549
47. D. Zavos Group Land & BLDG Develop. 1, 609, 619
48. Gregoris Yiasemi & Sons Develop. LTD 1, 583, 283
49. Christoforos Karayiannas & Son LTD 1, 518, 283
50. Charalambou Filippos 1, 488, 784

Source: Cyprus Mail

Klaedes / Κλαΐδη / Klydes: v. Υπουργείο Οικονομικών Φ.Π.Α Case 393/11

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

(Υπόθεση Αρ. 393/2011)

30 Ιανουαρίου 2015

[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

KLAEDES ANDREW TONY PANTELI,

Αιτητής

– ΚΑΙ –

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ/Η ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΕΛΩΝΕΙΩΝ ΚΑΙ/Η ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΕΦΟΡΟΥ ΦΟΡΟΥ ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΑΞΙΑΣ,

Καθ΄ ων η αίτηση

Α. Κλαΐδη (κα), για τον Αιτητή.
Ε. Καρακάννα (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄,
για τους Καθ΄ ων η αίτηση.

Α Π Ο Φ Α Σ Η

ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Προσβάλλεται η απόφαση του Εφόρου Φόρου Προστιθέμενης Αξίας ημερ. 19.1.2011, με την οποία επεβλήθη στον αιτητή η καταβολή του ποσού των €24.610 ως Βεβαίωση Φόρου για την περίοδο 1.6.2007-31.3.2009.

Κατά τις θέσεις που προωθήθηκαν στην προσφυγή και τις αγορεύσεις, ο αιτητής ενεγράφη ως δικηγόρος στο Δικηγορικό Σύλλογο Αμμοχώστου από 26.3.1997 μέχρι δε το 1999 ήταν δικηγόρος-υπάλληλος στο δικηγορικό γραφείο του Κύπρου Ανδρέου στη Λάρνακα. Από το 2000 μέχρι το 2001 διετέλεσε δικηγόρος-υπάλληλος στο γραφείο του Ευάγγελου Σαμμούτα στη Λάρνακα. Από τα τέλη του 2001 δημιούργησε δικό του δικηγορικό γραφείο μέχρι και σήμερα, αλλά για τα έτη 2006 μέχρι τον Ιούνιο του 2007, το δικηγορικό γραφείο που διατηρείτο με την επωνυμία Klydes-Carter Solicitors δεν διεκπεραίωνε εργασίες με το προσωπικό όνομα του αιτητή. Επομένως, όταν οι καθ΄ ων κατά το 2006 επισκέφθηκαν το γραφείο προς έλεγχο, αυτοί εξέτασαν αρχεία και βιβλία που δεν σχετίζονταν μόνο με το πρόσωπο του αιτητή βεβαιώνοντας στη συνέχεια φόρο αδικαιολόγητα και παράνομα.

Η θέση περαιτέρω, όπως αναπτύσσεται στην αγόρευση, εστιάζεται στο δεδομένο ότι η επιβολή του Φ.Π.Α. ήταν προϊόν πλάνης περί το νόμο και τα πράγματα και κατάχρηση ή υπέρβαση εξουσίας. Η εγγραφή που ο Έφορος Φ.Π.Α. επέβαλε από την 1.1.1998 με την αναδρομική εγγραφή στο Μητρώο Φ.Π.Α. είναι λανθασμένη και βασισμένη σε στοιχεία τα οποία δεν ήταν ικανά να οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι τα ημερήσια εισοδήματα του δικηγορικού γραφείου ήταν τέτοια που να δικαιολογούσε την εγγραφή. Περαιτέρω, η ενέργεια των καθ΄ ων στη βάση ανεπαρκών και αυθαίρετων δεδομένων έγινε καθ΄ υπέρβαση δικαιοδοσίας διότι δεν χρησιμοποιήθηκε η καταλληλότερη υπό τις περιστάσεις μεθοδολογία εφόσον η έρευνα δεν ήταν καλόπιστη και η απόφαση για την καταβολή Φ.Π.Α., βασίσθηκε σε υλικό άσχετο με το δικηγορικό γραφείο και του αιτητή προσωπικά.

Οι καθ΄ ων αντίθετα θεωρούν ορθή και εύλογη την προσβαλλόμενη πράξη στη βάση των εξής δεδομένων: Ότι η εκ μέρους του αιτητή υποβολή της αίτησης για εγγραφή στο Μητρώο Φ.Π.Α. έγινε την 1.6.2007, αλλά υπάρχει παραδοχή ότι ενεργούσε ως δικηγόρος και σε προηγούμενα χρόνια και ιδιαίτερα ότι από το 2001 λειτουργούσε γραφείο προσωπικά. Έστω και κάτω από την επωνυμία Klydes Carter Solicitors, δεν προβλήθηκε ισχυρισμός κατά τη διάρκεια του φορολογικού ελέγχου από τους αρμόδιους λειτουργούς της Υπηρεσίας Φ.Π.Α., ότι τα εισοδήματα ήσαν υπό την ιδιότητα υπαλλήλου δικηγόρου σε άλλο γραφείο ή εισοδήματα προερχόμενα από τον συνεταιρισμό. Ούτε και παρουσιάστηκαν στοιχεία ή δεδομένα κατά τη διάρκεια του φορολογικού ελέγχου και των επαφών των λειτουργών του Φ.Π.Α. με τον αιτητή που να στηρίζουν τους ισχυρισμούς που εκ των υστέρων προβάλλονται μέσω της προσφυγής και της αγόρευσης.

Είναι η θέση των καθ΄ ων περαιτέρω ότι τα στοιχεία που λήφθηκαν υπόψη από τον Έφορο Φ.Π.Α. ήταν λογικά και συναρτώμενα προς τα στοιχεία που βρέθηκαν στα αρχεία του δικηγορικού γραφείου. Αντί να υποβληθεί εκ μέρους του γραφείου αυτοβούλως και έγκαιρα η διαδικασία συμμόρφωσης και εγγραφής στο Μητρώο Φ.Π.Α., ο αιτητής ανέμενε τον εντοπισμό του από τις φορολογικές αρχές του Κράτους. Δεν τηρούνταν βιβλία, αρχεία και στοιχεία κατά τις διατάξεις της νομοθεσίας, ενώ διαπιστώθηκε ότι δεν συμφωνούσαν οι δηλωμένες εκροές και ο φόρος εκροών όπως δηλώθηκαν στη φορολογική δήλωση της περιόδου 1.6.2007-30.9.2007, με τις εκροές και το φόρο εκροών των τιμολογίων που εκδόθηκαν την ίδια περίοδο. Όπου οι φορολογικές δηλώσεις κρίνονται από τον Έφορο ως ελλιπείς ή περιέχουσες σφάλματα, τότε ο Έφορος μπορεί να βεβαιώσει το ποσό του οφειλόμενου φόρου κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο κατά την κρίση του. Με δεδομένο ότι δεν υπήρξε συμμόρφωση με την υποχρέωση του δικηγορικού γραφείου να υποβληθούν ορθές φορολογικές δηλώσεις, οι καθ΄ ων εύλογα και ενεργώντας μέσα στα πλαίσια του σχετικού άρθρου 49, βεβαίωσαν τον οφειλόμενο φόρο χωρίς να είχαν ταυτόχρονα οποιαδήποτε περαιτέρω υποχρέωση για διεξαγωγή έρευνας που μπορούσε ή όχι να φέρει στην επιφάνεια περαιτέρω αποδεικτικό υλικό.

Σύμφωνα με πλούσια επί του θέματος νομολογία, το Τμήμα Φ.Π.Α. δικαιούται να προβεί σε καθορισμό του οφειλόμενου φόρου από μια επιχείρηση όταν δεν δίδονται επαρκείς εξηγήσεις ή όπου η τήρηση των αναγκαίων βιβλίων δεν είναι πλήρης ή ορθή ή διαπιστώνονται ελλείψεις στα λογιστικά βιβλία. Αυτό επιτρέπεται από το άρθρο 49 του περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμου αρ. 95(Ι)/2000, ως τροποποιήθηκε, το οποίο και ρητά μνημονεύεται στην προσβαλλόμενη πράξη. Όπως αναφέρθηκε στην P. Zazoo Unisex Boutique Ltd v. Δημοκρατίας (2010) 3 Α.Α.Δ. 266, ο Έφορος Φ.Π.Α. δικαιούται να χρησιμοποιεί την καλύτερη δυνατή κρίση του υπό το φως των δεδομένων που έχει στη διάθεση του και να χρησιμοποιήσει τη μεθοδολογία που είναι αναγκαία για να εξαγάγει το οφειλόμενο φόρο. Λέχθηκαν τα εξής, τα οποία ισχύουν και στην υπό κρίση περίπτωση:

«Σύμφωνα με τη νομολογία, ο Φ.Π.Α. είναι αυτοβεβαιούμενος φόρος, στην έλλειψη δε στοιχείων και πληροφοριών που οφείλει ο επιχειρηματίας να κρατεί, ο Έφορος δύναται να βεβαιώσει το φόρο χρησιμοποιώντας εκείνη τη μεθοδολογία που προσφέρεται υπό τις περιστάσεις (δέστε Κ.Ε.Μ. Tours Ltd v. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 211, Σουβλάκια Γύρος «Κρητικός» Λτδ ν site web. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 935, Δημοκρατία ν. Nicolas Tyrimos Tavern Restaurant Ltd (2000) 3 Α.Α.Δ. 679 και Kokos Athanasiou Motors Ltd v. Δημοκρατίας (2000) 3 Α.Α.Δ. 21.) Περαιτέρω, σύμφωνα με πάγια νομολογία, δεν ισχύει η αρχή της αυτοτέλειας της φορολογίας κάθε φορολογικής περιόδου στην περίπτωση του Φ.Π.Α., ο δε Έφορος διατηρεί την ευχέρεια να χρησιμοποιεί στοιχεία ορισμένων περιόδων για προσδιορισμό του Φ.Π.Α. που αφορά τη συνολική, κατά περίπτωση, περίοδο (δέστε F & A Car Supermarket Ltd v. Δημοκρατίας, (2010) 3 Α.Α.Δ. 77».

Η πρώτη παρατήρηση που πρέπει να γίνει σε σχέση με την παρούσα προσφυγή είναι ότι προηγήθηκε της προσβαλλόμενης πράξης, η αναγκαστική εγγραφή του αιτητή στο Μητρώο Φ.Π.Α. από 1.1.1998, η οποία πράξη είναι αυτοτελώς διοικητική πράξη και, ως προκύπτει από τα ενώπιον του Δικαστηρίου δεδομένα, αποτελεί αντικείμενο άλλης προσφυγής, της υπ΄ αρ. 225/2011, η οποία εκκρεμεί ενώπιον άλλου Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Η κα Καρακάννα κατά τις διευκρινίσεις υπέδειξε στο Δικαστήριο ότι έγινε προσπάθεια εκ μέρους των καθ΄ ων να συνενωθεί η παρούσα προσφυγή με τις υπ΄ αρ. προσφυγές 225/2011, 226/2011 και 394/2011, όλες των οποίων ασκήθηκαν από τον αιτητή, πλην όμως αντιμετώπισαν την ένσταση της άλλης πλευράς με αποτέλεσμα να αποσυρθεί η αίτηση για συνεκδίκαση στις 6.3.2013. Επομένως, στην υπό κρίση υπόθεση το μόνο ζήτημα που μπορεί να εξεταστεί είναι η ορθότητα της εδώ προσβαλλόμενης πράξης ημερ. 19.1.2011, (Παράρτημα 3 στην ένσταση), η οποία και αναφέρεται αποκλειστικά στη βεβαίωση φόρου για την περίοδο 1.6.2007 μέχρι 31.3.2009.

Η βάση αυτής της απόφασης σχετίζεται με την μη τήρηση βιβλίων, αρχείων και στοιχείων ως προνοείται από τον Κανονισμό 22 της Κ.Δ.Π. 314/2001, εφόσον δεν παρουσιάσθηκε στον Έφορο Φ.Π.Α. οποιοσδήποτε από τους λογαριασμούς Φ.Π.Α. εισροών και εκροών, ούτε και οποιαδήποτε άλλα βιβλία ή αρχεία. Οι δηλωμένες εκροές και αντίστοιχα ο δηλωμένος φόρος εκροών για την περίοδο 1.6.2007-30.9.2007 δεν συμφωνούσαν με τα ποσά που προέκυπταν από τα προσκομισθέντα τιμολόγια. Περαιτέρω, ότι εκδόθηκαν τιμολόγια στο όνομα του αιτητή από το 2004 στα οποία φαίνεται κανονική χρέωση του ποσού του Φ.Π.Α., χωρίς όμως ταυτόχρονα την έγκαιρη εγγραφή της δικηγορικής δραστηριότητας στο Μητρώο Φ.Π.Α. Και, τέλος, ότι από το αρχείο υποθέσεων που τηρούσε το δικηγορικό γραφείο και από τις τραπεζικές καταστάσεις διαπιστώθηκε ότι ο κύκλος εργασιών ξεπερνούσε το όριο εγγραφής από το έτος 1992, χωρίς όμως να υπήρξε εγγραφή στο Φ.Π.Α.

Τα όλα δεδομένα της επιχείρησης, σύμφωνα με την προσβαλλόμενη πράξη, οδήγησαν τους καθ΄ ων στο συμπέρασμα ότι έγινε «.. εσκεμμένη απόκρυψη του Φ.Π.Α. που οφείλετε προς την Υπηρεσία Φ.Π.Α.». Στη βάση των παραλείψεων και αδυναμιών που παρουσίαζε το σύστημα τήρησης του δικηγορικού γραφείου έγινε εξωλογιστικός προσδιορισμός των εισπράξεων στην εξής βάση: Για τα έτη 1998-2005 και το έτος 2007, λήφθηκε ο κατάλογος των υποθέσεων με καταμέτρηση του αριθμού που διεκπεραιώθηκε κατ΄ έτος. Στη συνέχεια υπολογίστηκε μια μέση τιμή χρέωσης για κάθε υπόθεση διαφορετική ανά έτος, πολλαπλασιάζοντας την τιμή χρέωσης επί τον αριθμό των υποθέσεων ώστε να υπολογιστούν οι ετήσιες εισπράξεις. Στη βάση αυτή υπολογίστηκε ο οφειλόμενος φόρος εκροών στο ποσό των €22.372,73 με λεπτομέρειες να καταγράφονται στο Παράρτημα 1 της προσβαλλόμενης πράξης, με επιπλέον ποσό πρόσθετου φόρου σε ποσοστό 10%, δηλαδή, €2.237,27, ενώ στο σύνολο του ποσού των €24.610, που είναι το ποσό για το οποίο επιδιώκεται η ακύρωση, επιβλήθηκε τόκος 9% για τα έτη μέχρι το 2006 και 8% για τα επόμενα έτη.

Όπως ήδη αναφέρθηκε ανωτέρω, αντικείμενο της παρούσας προσφυγής δεν είναι η αυτεπάγγελτη εκ μέρους του Εφόρου εγγραφή του αιτητή στο Μητρώο Φ.Π.Α., ενέργεια που είναι δυνατή, εν πάση περιπτώσει, με βάση τη νομολογία στη βάση δέουσας έρευνας και την υποχρέωση του υποκείμενου σε φορολογία να εγγραφεί στο Μητρώο, (Δημοκρατία ν. Δεκράνι Τουριστικές Επιχειρήσεις Λτδ (2002) 3 Α.Α.Δ. 415 και Δημοκρατία ν. Νικοδήμου (2002) 3 Α.Α.Δ. 504). Η αναδρομική εγγραφή λόγω παράλειψης εγγραφής είναι επιτρεπτή στη βάση των άρθρων 13 και 14 του Νόμου αρ. 246/1990, (Peters v. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 249).

Υπό αναθεώρηση εδώ είναι το ύψος του επιβληθέντος φόρου. Το βάρος για να πείσει το αναθεωρητικό Δικαστήριο ότι η επιβολή της φορολογίας ήταν λανθασμένη, το φέρει ο αιτητής, (Βιομηχανία Υποδημάτων Αφροδίτη Λτδ ν. Δημοκρατίας (2005) 3 Α.Α.Δ. 47). Αυτό το βάρος συναρτάται και προς την ταυτόχρονη υποχρέωση του φορολογούμενου να τηρεί βιβλία και αρχεία και να προσκομίζει τα αναγκαία αποδεικτικά στοιχεία. Στην έλλειψη τέτοιων στοιχείων και αποδείξεων, επιτρέπεται στον Έφορο να καταλήξει στα δικά του συμπεράσματα, (Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (2005) 3 Α.Α.Δ. 509).

Είναι επίσης αναγνωρισμένη διαχρονικά η αρχή ότι το αναθεωρητικό Δικαστήριο δεν προβαίνει σε πρωτογενή έλεγχο της επιβληθείσας φορολογίας εφόσον το έργο του εξαντλείται στον έλεγχο της νομιμότητας, επεμβαίνει δε μόνο όταν διαπιστώνεται πλάνη περί τα πράγματα ή το νόμο ή υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας, (Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας – πιο πάνω – Σχίζα ν. ΑΤΗΚ (2004) 3 Α.Α.Δ. 339 και Logicom Ltd v. Δημοκρατίας (2003) 3 Α.Α.Δ. 287). Η κρίση του Εφόρου παραμένει επί των τεχνικών θεμάτων της φορολογικής εξέτασης και επιβολής του φόρου, ανέλεγκτος, (Ράφτης ν. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 345), και εφόσον η κρίση αυτή δεν εκφεύγει των ορίων του λογικά εφικτού, αυτή δεν ανατρέπεται, (Λ. Γεωργιάδης ν. Εφόρου Φόρου Εισοδήματος (2000) 3 Α.Α.Δ. 106 και Jacomino Enterprises Ltd v. Δημοκρατίας μέσω Εφόρου Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, Α.Ε. αρ. 54/2010, ημερ. 4.12.2014).

Τα όσα θέματα εγείρει εδώ ο αιτητής δεν μπορούν να ανατρέψουν την κρίση του Εφόρου, ο οποίος βεβαίωσε το φόρο με την προσβαλλόμενη πράξη με πλήρη και επαρκή αιτιολογία. Έχει ήδη καταγραφεί ανωτέρω ο αριθμός των φορολογικών παραλείψεων του αιτητή όπως προσδιορίζονται στην επιστολή του Εφόρου ημερ. 19.1.2011. Η αναλυτική κατάσταση του Παραρτήματος Ι, ανά φορολογική περίοδο δείχνει τις αναμενόμενες εισπράξεις για κάθε περίοδο, τον ανάλογο συντελεστή Φ.Π.Α. και τον φόρο εκροών επί των αναμενόμενων εισπράξεων. Παρέχεται επίσης ο δηλωμένος φόρος εκροών για κάθε περίοδο και εν τέλει ο οφειλόμενος φόρος εκροών. Η κρίση αυτή του Εφόρου έγινε στη βάση του ελέγχου των εγγράφων και δεδομένων που οι λειτουργοί του Φ.Π.Α. βρήκαν ή είχαν στη διάθεση τους, με πλήρη στοιχεία να περιέχονται στο Παράρτημα ΙΙ στην ένσταση.

Πέραν των επί μέρους δεδομένων που καταγράφονται αναλυτικά στις σελίδες 000009-000050, οι αρχικές εξηγήσεις που καταγράφονται στις σελίδες 000003-000005, αναφέρονται στην αξιοπιστία των βιβλίων και αρχείων που κρατούσε ο αιτητής, εισηγήσεις για βεβαίωση του φόρου και άλλες ενέργειες, τη φορολογική βεβαίωση και την ταμειακή βεβαίωση. Διαπιστώθηκε ότι τα βιβλία και αρχεία της επιχείρησης δεν ήταν αξιόπιστα και επομένως παρέστη ανάγκη για εξωλογιστικό προσδιορισμό των πωλήσεων. Στη συνέχεια εξηγείται ο τρόπος υπολογισμού των εισπράξεων κατ΄ έτος και κατά υπόθεση. Με μέση τιμή χρέωσης καθ΄ υπολογισμό υπολογίστηκε το εισπραχθέν ποσό και τέλος ο οφειλόμενος φόρος.

Η φορολογική περίοδος για την οποία επεβλήθη ο φόρος είναι η 1.6.2006-31.3.2007. Τα όσα επομένως λέγει ο αιτητής αναφορικά με το ότι είχε γραφείο ως δικηγόρος το 1997 και όχι προγενέστερα και επομένως λανθασμένα γίνεται αναφορά στο σημείο (δ) της προσβαλλόμενης πράξης ότι από το αρχείο υποθέσεων είχε διαπιστωθεί ότι υπήρχε κύκλος εργασιών που ξεπερνούσε το όριο εγγραφής από το 1992, δεν είναι σχετικά με την υπό κρίση υπόθεση. Το (δ) ως άνω, παρέχει απλώς ένα ιστορικό δεδομένο ως προς την ημερομηνία που ο αιτητής όφειλε να εγγραφεί στο Φ.Π.Α. και δεν το έπραξε. Αλλά αυτό είναι αντικείμενο άλλης προσφυγής. Αφορά στην αναδρομική εγγραφή του αιτητή στο Μητρώο Φ.Π.Α. και δεν σχετίζεται με την παρούσα. Περαιτέρω, τα αναφερόμενα κατ΄ ισχυρισμόν λάθη στις διαπιστώσεις των λειτουργών του Φ.Π.Α., αναφορικά με εισπράξεις το 1992, 1994, 1996, κλπ., απαντώνται με την εξής απλή επισήμανση και ταυτόχρονα υπενθύμιση. Ότι στον αιτητή επεβλήθη φόρος για συγκεκριμένη περίοδο 1.6.2006-31.3.2007, όπως ορθά εντοπίζει και επαναλαμβάνει και η ευπαίδευτη συνήγορος των καθ΄ ων στη δική της αγόρευση.

Γενικά, όλες τις αιτιάσεις που προβάλλονται με την αγόρευση του αιτητή, απαντώνται με το επιχείρημα ότι οι λειτουργοί του Φ.Π.Α. ενήργησαν στη βάση των δεδομένων, στοιχείων, καθώς και όσων βιβλίων και αρχείων βρήκαν και τις εξηγήσεις που παρέθεσε ο ίδιος ο αιτητής. Στις εκ των υστέρων θέσεις ότι πολλές από τις εισπράξεις αφορούσαν συνεταιρισμό, ή, εργασία ως υπάλληλος ή για άλλους, η εύλογη απάντηση των καθ΄ ων είναι, και αυτό χωρίς αντίκρουση, ότι ουδέποτε ο αιτητής προέβαλε τέτοιους ισχυρισμούς κατά τη διάρκεια του φορολογικού ελέγχου. Το ότι υπήρξε εν πάση περιπτώσει επαρκής και ορθός έλεγχος των δεδομένων επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι χρήματα που ήταν κατατεθειμένα σε λογαριασμό με τη Λαϊκή Τράπεζα, και αφορούσαν κατά τον ισχυρισμό του αιτητή, χρήματα εισπραχθέντα υπό μορφή καταπιστεύματος για την αγορά ακίνητης ιδιοκτησίας ξένων επενδυτών στην Κύπρο, δεν λήφθηκαν υπόψη, ούτε θεωρήθηκαν ως εισπράξεις και πωλήσεις του αιτητή, έστω και αν ο λογαριασμός ήταν απλώς στο όνομα του αιτητή.

Το ίδιο αφορά και τις εισπράξεις από πιστωτικές κάρτες, τα στοιχεία των οποίων με βάση δεδομένα από τη JCC για προηγούμενα έτη, επιβεβαίωναν τον τρόπο υπολογισμού για την επίδικη φορολογική περίοδο. Η συνήγορος των καθ΄ ων παραθέτει επιμελώς στις σελ. 6-7 της αγόρευσης της τα ορθά ποσά από εισπράξεις μέσω πιστωτικής κάρτας επί των οποίων ενήργησε ο Έφορος Φ.Π.Α. Και ορθά περαιτέρω αναφέρεται ότι η εταιρεία Andrew Klydes LLC συστήθηκε μόλις στις 10.11.2008, (Παράρτημα 2 στην αγόρευση των καθ΄ ων), και κατά συνέπεια οι ισχυρισμοί ότι οι εισπράξεις με πιστωτική κάρτα για προηγούμενα της πιο πάνω ημερομηνίας έτη, αφορούσαν την πιο πάνω εταιρεία, παρέμειναν μετέωροι.

Οι καθ΄ ων ενήργησαν ορθά, δίκαια και εύλογα. Στο Παράρτημα 1 της αγόρευσης τους παρουσιάζεται περαιτέρω επεξήγηση και για τον συνεταιρισμό Carter Marion Joyce & Klaedes Andrew Tony Panteli, ο οποίος χρησιμοποιείτο κάποτε για έκδοση τιμολογίων από τον ίδιο τον αιτητή και ο οποίος συνεταιρισμός λειτούργησε για μικρή μόνο περίοδο από 2.4.2007 μέχρι 31.5.2007.

Η κα Κλαΐδη παρέπεμψε στην υπόθεση Pegasos Birds Ltd v. Commissioner of HM Custom and Excise (2004) EWCA Civ 1015, (Court of Appeal), ως προς τις βεβαιώσεις φόρου κάτω από το Value Added Tax Act 1994, “to best of their judgment” που χρησιμοποιείται από τους φοροθέτες. Η φράση απαντάται στο s.73(1) του 1994 Act. Μετά από σφαιρική ανάλυση του θέματος και με αναφορά στις προηγούμενες υποθέσεις Rahman v. Customs and Excise Commissioners (1998) STC 826 και Rahman (No. 2) (2003) STC 150, καθώς και σε αποφάσεις του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκής Ένωσης, το Αγγλικό Εφετείο έδωσε κατευθυντήριες γραμμές στο Tribunal, ότι το πρωταρχικό του καθήκον είναι να καθορίσει το ορθό ποσό φόρου σύμφωνα με τα δεδομένα που είναι διαθέσιμα, και με το βάρος να κείται στο φορολογούμενο. Ότι εάν ο φορολογούμενος επιδιώκει να αμφισβητήσει τη φορολογία από τους Commissioners ενώπιον του Tribunal στη βάση του “best of their judgment ground”, οι λόγοι πρέπει να καταγραφούν με σαφήνεια και πληρότητα πριν την έναρξη της ακρόασης. Ότι ισχυρισμοί περί ανεντιμότητα ή άλλη ατασθαλία εναντίον του Commissioner και των λειτουργών του πρέπει να τίθενται με καθαρότητα και λεπτομερέστατα. Το “best of judgment rule” σημαίνει την εύλογη, δίκαιη και έντιμη εκτίμηση των ενώπιον του φοροθέτη δεδομένων. Το πρόβλημα συνήθως έγκειται στη διαπίστωση του ποσού του φόρου και όχι στο κριτήριο που ασκείται. Η απόφαση αυτή δεν βοηθά τον αιτητή. Αντίθετα, υποστηρίζει το εύλογο της κρίσης των καθ΄ ων. Εκεί επιβεβαιώθηκε η απόφαση του Commissioner ως έχουσα εφαρμόσει το ορθό κριτήριο και ακυρώθηκε η κρίση του Tribunal που ακύρωσε τη φορολογία για το λόγο ότι εφάρμοσε αντικειμενικό κριτήριο, με αναφορά στα στοιχεία υπό φορολόγηση.

Όπως έχει ήδη αναφερθεί ανωτέρω, το Ανώτατο Δικαστήριο εφαρμόζει στην ουσία το ίδιο κριτήριο όσον αφορά την εκτίμηση των γεγονότων και της φορολογίας που επιβάλλεται στην απουσία στοιχείων ή στην παροχή ελλιπών στοιχείων από τον φορολογούμενο, (Βαρναβίδης ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 3376, Jacomino Enterprises Ltd v. Δημοκρατίας μέσω Εφόρου Φόρου Προστιθέμενης Αξίας – πιο πάνω – και Exantas Marine Enterprises Ltd v. Έφορου Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, υπόθ. αρ. 1162/2012, ημερ. 28.11.2014).
Καμιά από τις αιτιάσεις του αιτητή δεν μπορεί να ανατρέψει την εύλογη κρίση των καθ΄ ων, οι οποίοι ενήργησαν με δέουσα έρευνα και εξέδωσαν την επίδικη απόφαση με εύλογη και επαρκή αιτιολογία.

Η προσφυγή απορρίπτεται με €1.300 έξοδα εναντίον του αιτητή και υπέρ των καθ΄ ων.

Η προσβαλλόμενη πράξη επικυρώνεται με βάση το Άρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.

Στ. Ναθαναήλ,
Δ.

Source