ΑΝΔΡΟΥ ΚΛΑΙΔΗ Temple Court Chambers: Case 47/2011

Adrianna Klaedes Andrew Klydes Andriana Kledi

Αρ. Αγωγής: 47/2011

Μεταξύ:

ΑΝΔΡΟΥ ΚΛΑΙΔΗ

Ενάγοντα

και

ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΙΕΧΕΡΛΗ

Εναγόμενου

Αίτηση ημερομηνίας 14.11.2013 για επαναφορά αγωγής

10 Απριλίου, 2014

Εμφανίσεις:
Για Ενάγοντα/Αιτητή: κα Λοΐζου για δικηγορικό γραφείο Temple Court Chambers
Εναγόμενος/Καθ΄ ου η Αίτηση: παρών, αυτοπροσώπως

ΑΠΟΦΑΣΗ

Εισαγωγή

Στις 13.11.2013 και 10:30π.μ. η υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αγωγή ήταν ορισμένη για ακρόαση. Από το πρακτικό του Δικαστηρίου φαίνεται ότι ο Ενάγων δεν εμφανίστηκε στο Δικαστήριο κατά την καθορισμένη ώρα παρά το ότι έγιναν επανειλημμένες σχετικές ανακοινώσεις. Στις 10:45π.μ. κατόπιν αιτήματος του Εναγόμενου, η αγωγή απορρίφθηκε λόγω μη προώθησης ένεκα της μη εμφάνισης του Ενάγοντα.

Με την παρούσα αίτηση που καταχωρήθηκε στις 14.11.2013 (στο εξής η «Αίτηση»), ο Ενάγων ζητά την επαναφορά της αγωγής. Η Αίτηση εδράζεται, μεταξύ άλλων, στη Δ.17 Θ.14(2), Δ.33 και Δ.48 Θ.1-9. Στην ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την Αίτηση, ο ενόρκως δηλών κ. Χρίστος Κοσιάρης, εξηγεί ότι είναι δικηγόρος και εργάζεται στο δικηγορικό γραφείο που εκπροσωπεί τον Ενάγοντα / Αιτητή.

Προσθέτει ότι στις 13.11.2013 εμφανίστηκε ενώπιον του Δικαστηρίου στις 11:05π.μ. και ενημερώθηκε ότι η αγωγή είχε απορριφθεί καθ’ ότι δεν παρουσιάστηκε στο Δικαστήριο κατά την ώρα που ήταν ορισμένη για ακρόαση. Προσθέτει επίσης ότι ενωρίτερα την ίδια μέρα βρισκόταν ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστήριο Αμμοχώστου που συνεδριάζει στο Παραλίμνι, σε θανατική ανάκριση, και μετά το πέρας της διαδικασίας εκείνης μετέβη στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας όπου συνάντησε τους μάρτυρες που θα παρουσίαζε στην ακρόαση της παρούσας αγωγής. Αναφέρει επίσης ότι εκ παραδρομής, νόμιζε ότι η αγωγή ήταν ορισμένη στις 11:00π.μ. αντί στις 10:30π.μ. και η πλευρά του Ενάγοντα ήταν έτοιμη για ακρόαση την ημέρα εκείνη. Λέει ότι ο λόγος μη εμφάνισης των δικηγόρων του Ενάγοντα στο Δικαστήριο κατά την καθορισμένη ώρα ήταν η λανθασμένη εντύπωση τους αναφορικά με την ώρα ορισμού της αγωγής.

Συνεχίζει λέγοντας ότι, ως δικηγόροι του Ενάγοντα, έλαβαν όλα τα δέοντα μέτρα για την προώθηση της αγωγής και δεν επέδειξαν οποιαδήποτε αδιαφορία ή καταφρόνηση της Δικαστικής διαδικασίας.

Ο Εναγόμενος, ο οποίος εμφανίζεται προσωπικά, έφερε ένσταση στην υπό κρίση Αίτηση. Στην ένορκη δήλωση του ιδίου που συνοδεύει την ένσταση του, αναφέρει ότι η αγωγή ήταν ορισμένη για ακρόαση στις 13.11.2013, και ώρα 10:30πμ και ότι έγιναν επανειλημμένες ανακοινώσεις για τον Ενάγοντα πριν η αγωγή απορριφθεί. Προσθέτει ότι ο ίδιος φρόντισε να είναι στο Δικαστήριο την καθορισμένη ώρα και ο Ενάγων δεν δικαιολογεί γιατί δεν άκουσε ή δεν έλαβε υπόψη την ώρα που καθόρισε το Δικαστήριο για την ακρόαση.

Τα υπόλοιπα τα οποία αναφέρει ο Εναγόμενος τόσο στην ένορκη του δήλωση όσο και στην γραπτή αγόρευση του κατά την ακρόαση της Αίτησης, αναφορικά με το πρόσωπο του Ενάγοντα, δεν είναι σχετικά με την παρούσα διαδικασία και επομένως δεν θα απασχολήσουν το Δικαστήριο.

Οι δικηγόροι του Ενάγοντα ανέπτυξαν τη θέση τους σε γραπτή αγόρευση με αναφορά στα γεγονότα και τη σχετική νομολογία.

Νομικές Αρχές και Ανάλυση

Εν αρχή, αν και δεν έχει εγερθεί το θέμα από τον Εναγόμενο στην ένσταση του, θα εξετάσω κατά πόσο η παρούσα διαδικασία είναι ο δικονομικά ενδεδειγμένος τρόπος για να επιτευχθεί το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Διαπιστώνω ότι υπάρχει νομολογία η οποία εισηγείται ότι σε περιπτώσεις όπως η παρούσα, το δικονομικά ορθό διάβημα εναντίον της απόρριψης της αγωγής είναι η καταχώρηση έφεσης[1]. Ταυτόχρονα, υπάρχει όμως και νομολογία η οποία εισηγείται ότι το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα μπορεί να επιτευχθεί και στα πλαίσια αίτησης επαναφοράς όπως στην παρούσα περίπτωση[2].

Οι διιστάμενες αυτές θέσεις αναγνωρίζονται και εξετάζονται στην Toumbouros Estates Ltd ν Ιωαννίδου κ.α. (1997)1(Γ) Α.Α.Δ. 1512 όπου αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:

«Η απόφαση που μας απασχολεί εδώ και που παραμερίστηκε αργότερα από το πρωτόδικο δικαστήριο, δεν εκδόθηκε επί της ουσίας της διαφοράς, μετά την αξιολόγηση οποιουδήποτε αποδεικτικού υλικού, αλλά ερήμην των εφεσίβλητων. Σύμφωνα με τη νομολογία μας, την οποία παραθέτουμε πιο πάνω, το Δικαστήριο είχε εξουσία να παραμερίσει την απόφαση. Προχωρούμε μάλιστα να υπενθυμίσουμε πως όταν το Εφετείο της χώρας μας, αλλά και της Αγγλίας, έχει παράλληλη, με το πρωτόδικο δικαστήριο, δικαιοδοσία, όπως στην προκειμένη περίπτωση, αυτά εκφράζουν την άποψη πως είναι επιθυμητό να γίνεται πρώτα το διάβημα στο πρωτόδικο δικαστήριο.»

Στη βάση της πιο πάνω προσέγγισης, θεωρώ ότι η παρούσα διαδικασία είναι το ορθό διάβημα για την επίτευξη του επιδιωκόμενου αποτελέσματος και η Δ.33 Θ.5 είναι η αρμόζουσα δικονομική διάταξή για να υποστηρίξει το αίτημα. Συγκεκριμένα, η Δ.33 Θ.5 προνοεί ότι:

«Any judgment obtained where one party does not appear at the trial may in a proper case be set aside by the Court upon such terms as may seem fit, upon an application made within fifteen days after the trial.»

Αναφορικά δε με τις προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται για να μπορεί ασκηθεί η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου υπέρ της έγκρισης του αιτήματος, παραπέμπω στην Ανδρέου ν Ελληνικής Τράπεζας Λτδ (2003)1Γ Α.Α.Δ. 1596 όπου αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:

«Στην περίπτωση παράλειψης του εναγόμενου να εμφανιστεί κατά τη δίκη, δεν εγείρεται θέμα αποκάλυψης της υπεράσπισης του εφόσον αυτή έχει καταχωριστεί. Το κρίσιμο ερώτημα στην περίπτωση εκείνη είναι κατά πόσο η απουσία του υποδηλώνει εγκατάλειψη της υπεράσπισης του ή αδιαφορία για προώθηση της.»

Θεωρώ ότι τα όσα αναφέρθηκαν στην Ανδρέου ν Ελληνικής Τράπεζας Λτδ (ανωτέρω) ισχύουν κατ’ αναλογία και σε περιπτώσεις παράληψης του ενάγοντα να εμφανιστεί κατά την ακρόαση και συνακόλουθης απόρριψης της αγωγής λόγω μη προώθησης.

Βεβαίως η δυνατότητα επαναφοράς αγωγής η οποία απορρίπτεται λόγω μη προώθησης δεν επιτρέπεται να επενεργεί εις βάρος της αρχής της τελεσιδικίας και του περί δικαίου αισθήματος και το Δικαστήριο πρέπει να προσμετρήσει το γεγονός αυτό στην απόφαση του.

Στην παρούσα περίπτωση, ο μοναδικός λόγος απόρριψης της αγωγής ήταν η παράλειψη του Ενάγοντα να προσέλθει στο Δικαστήριο την καθορισμένη ώρα της ακρόασης. Όμως σημειώνω τη θέση του Ενάγοντα ότι εμφανίστηκε τελικά στο Δικαστήριο με ολιγόλεπτη καθυστέρηση, στις 11:05π.μ. αντί στις 10:30π.μ. Επιπρόσθετα, το γεγονός ότι προσήλθαν στο Δικαστήριο οι δικηγόροι του Ενάγοντα με αυτή την καθυστέρηση δεν αμφισβητήθηκε άμεσα από τον Εναγόμενο με την ένσταση του.

Διαπιστώνω επίσης ότι δεν υπήρξε καθυστέρηση από μέρους του Ενάγοντα η οποία να προσμετρά με οποιοδήποτε τρόπο εναντίον του ή να συνιστά λόγο απόρριψης του αιτήματος[3]. Υπενθυμίζω ότι η αγωγή απορρίφθηκε στις 13.11.2013 και η παρούσα Αίτηση καταχωρήθηκε στις 14.11.2013 την αμέσως επόμενη ημέρα και εντός των χρονικών πλαισίων που προβλέπει η Δ.33 Θ.5.

Η άμεση καταχώρηση της παρούσας Αίτησης συνηγορεί, κατά την άποψη μου, υπέρ των θέσεων του Ενάγοντα ότι στις 13.11.2013 η πλευρά του ήταν έτοιμη για ακρόαση, ότι η καθυστέρηση στην εμφάνιση τους την καθορισμένη ώρα ήταν ολιγόλεπτη και αποτέλεσμα καλόπιστου λάθους από μέρους των δικηγόρων του.

Παρά την αμφισβήτηση που τυγχάνουν από την πλευρά του Εναγόμενου, θεωρώ ότι οι λόγοι που προβλήθηκαν για την μη έγκαιρη εμφάνιση του Ενάγοντα στο Δικαστήριο στις 13.11.2013 φαίνονται λογικοί και κρίνονται ανθρώπινοι.

Επιπλέον, η διαγωγή του Ενάγοντα δεν είναι τέτοια που να συνιστά ασύγγνωστη αδιαφορία για την υπόθεση του ή για το θεσμό της δικαιοσύνης. Αντίθετα, κατά την άποψη μου, το δικαίωμα του Εναγόμενου να ακουστεί θα πρέπει, στην παρούσα περίπτωση, να υπερισχύσει της παράλειψης του να εμφανιστεί στο Δικαστήριο την καθορισμένη ώρα της ακρόασης.

Κατάληξη

Με δεδομένα όλα τα πιο πάνω, καταλήγω ότι η διακριτική μου ευχέρεια πρέπει να ασκηθεί υπέρ της έγκρισης του αιτήματος του Ενάγοντα.

Η Αίτηση επιτυγχάνει και εκδίδεται διάταγμα επαναφοράς της αγωγής.

Εντούτοις, παρά την επιτυχία της Αίτησης, δεν θεωρώ ότι τα έξοδα της επίδικης Αίτησης πρέπει να επιδικαστούν υπέρ του Ενάγοντα. Εφόσον ο Εναγόμενος εμφανίζεται αυτοπροσώπως και δεν εκπροσωπείται από δικηγόρο, δεν εκδίδεται καμία διαταγή για έξοδα.

(Υπ.) ………..
Γ. Κυθραιώτου-Θεοδώρου, Ε.Δ.

Πιστό Αντίγραφο

Πρωτοκολλητής

[1] Σχετικές οι Terzian v Liberty Life Insurance Ltd (2007) 1B Α.Α.Δ. 1283, Σοφοκλέους κ.α. ν Alfa Bank Ltd (2009)1Β Α.Α.Δ. 818.
[2] Σχετικές οι Θεοδώρου ν Θεοδώρου (1996)1(Α) Α.Α.Δ. 66, Χρυσάνθου κ.α. ν Mariala Construction Limited (1996)1B A.A.Δ. 1129 και The Annual Practice 1958, σελ 832.
[3] Σχετική η Κοντός ν Του Πλοίου “Denise” (1991)1 A.A.Δ.293

Source